Boek: Vinazza, de maan, het land en het leven

Vinazza, een plek in de buurt van de Italiaanse kust, vlakbij de grens met Frankrijk. Een plek waar je op vakantie kunt gaan en even helemaal weg bent van alles. Ik ontdek deze plek via het boek Vinazza, de maan het land en het leven van Diane Lensink.

Het boek is ingedeeld in maanden, elke maand een verslag van wat er in die periode gebeurt èn recepten die bij dat seizoen horen. Het boek komt goed van pas hier, ik doe regelmatig inspiratie op voor recepten die ik hier wil maken. En ik ontdek  weer interessante wetenswaardigheden.

Zo ben ik zelf al een tijdje fan van de kaki mela, een vrucht die ik alleen nog maar in Italië heb gezien. Volgens Diane Lensink is het een beetje een rare vrucht. Ze zijn alleen maar te gebruiken als ze erg rijp zijn, maar je moet ze wel onrijp plukken. Daarna leg je ze in een kist in de ‘cantina’ om ze te laten rijpen. Dit proces versnelt als je ze in de buurt van appels legt. Dat heb ik natuurlijk wel even uitgeprobeerd, want bij toeval had ik een paar hele onrijpe vruchten in huis. En ja het werkt inderdaad. De vruchten die naast de appels lagen waren een stuk sneller rijp dan de vruchten die ergens anders lagen.

Ik gebruik de kaki mela om saus te maken voor over de panna cotta. Het leuke vind ik zelf dat je de vrucht alleen maar hoeft te ontvellen en te pureren. Het wordt dan vanzelf een gelei-achtige substantie, zonder dat je gelatine nodig hebt of suiker of dat je het nog moet inkoken. Volgens Diane Lensink kun je er ook niet veel meer mee dan dat. Zij maakt er kaki-sinaasappelmarmelade van, ik gebruik de kaki mela ook vaak in vruchtensappen en smoothies.

Verder staat er het overheerlijke recept voor Melanzane alla parmigiana, de perfecte combinatie van aubergine, tomaat en mozzarella. Vanuit dit recept heb ik mijn nieuwe recept voor de meest bewerkelijke, maar overheerlijke vegetarische lasagna ontwikkeld, wat ik binnenkort zal onthullen op mijn blog.

Tijdens het lezen van het boek ga ik op zoek naar de site en ontdek dat Diane Lensink een plek heeft gecreëerd zoals ik die graag zie. Op een afgelegen plek, een oude ruïne omgebouwd tot vakantie-oord en daar gasten verwennen met heerlijk eten! Ik hoop dat ik daar binnenkort eens langs kan gaan om in het echt te beleven wat ik in het boek heb gelezen. Het boek zelf zal ik regelmatig open slaan voor inspiratie voor ons menu!

Recepten kerstlunch

Gisteren mijn eerste kerstlunch klaargemaakt voor mijn jaarclub. Ondanks alle slechte weerberichten kon het gelukkig doorgaan en konden we genieten van een lunch met een heleboel mooie en lekkere producten.

Erwtensoepje
We startten de lunch met een soepje van erwten, witte wijn en basilicum. Met daarop een stukje gebakken pancetta. Het is heel simpel. Kook de erwten (uit de diepvries) in witte wijn met de verse basilicumblaadjes. Kook tot het zo zacht is dat je het makkelijk kunt pureren. Pureer dan het geheel zo lang tot het een soepje is geworden. Eventueel kun je wat water bijvoegen als het niet vloeibaar genoeg wordt. Zet het dan weg zodat het wat af kan koelen. Je kunt het lauwwarm serveren (koud mag ook). Vlak voor je het serveert bak je de pancetta zodanig dat het als een reepje op het kopje kunt leggen. Serveer direct.

Erwtensoepje met pancetta

Witlofsalade met peer en blauwschimmelkaas

De tweede gang was een salade van witlof met peer en een blauwschimmelkaas en walnoten. Helaas was ik zo slim om niet bij de kaasboer na te vragen wat de naam was van de blauwschimmelkaas, maar het was echt een geweldige kaas. Deze salade is nog simpeler dan het soepje, maar ook een hit. Leg wat blaadjes witlof op een bordje (in de vorm van een ster oid), maak een mengsel van peer en kaas en hak de walnoten fijn. Leg het mengsel in het midden van de blaadjes witlof en maak af met een goede olijfolie.

 

Gnocchi met tomatensaus
De avond van tevoren was ik al begonnen met het maken van gnocchi. Het ging 100x beter en sneller dan de eerste keer dat ik het probeerde en ik was dan ook blij met het resultaat. Dit keer maakte ik het met een simpele tomatensaus (met basilicum, knoflook en ui). Het recept voor de gnocchi haal ik uit het boek van Georgio Locatelli, eigenaar van restaurant Locanda in Londen. Het is eigenlijk heel simpel en makkelijker dan pasta maken. Je kookt de aardappelen (minimaal 1 kilo) met de schil op laag vuur tot ze zacht genoeg zijn. Dan pel je ze (probeer ze wel warm te houden, bijvoorbeeld door ze in de oven te zetten) en pureer je ze bijvoorbeeld met een stamper of zeef. Dan meng je het met meel en twee eieren (op 1 kilo aardappelen), meel ongeveer 200 à 300 gram (afhankelijk van hoe het pakt). Zorg dat je niet te lang met je handen aan het deeg zit en zorg dat het wel goed samengepakt is en één geheel vormt. Maak dan van kleine delen van het deeg steeds strengen die je vervolgens in kleine blokjes snijdt. Dan nog even met de vork een afdruk erin maken en je hebt gnocchi! Tomatensaus is natuurlijk ook heel simpel, uitje en knoflook even aanbraden, gepelde tomaten of passata pomodoro erbij (natuurlijk wel van hoge kwaliteit) en basilicum toevoegen. Lekker laten doorkoken zodat het wat kan indikken en je hebt een heerlijke tomatensaus.

Het toetje was een combinatie van pannacotta (een recept van Jamie Oliver), chocoladetaart en gesuikerde mandarijnen. Een geslaagde combinatie en een goede afsluiting van dit diner.

Een menu met vrijwel alleen maar pure producten en weinig toevoegingen met e-nummers. Totaal in het kader van de biodiversiteit, waar ik op de weg terug naar huis vanmiddag een verhaal over hoorde van Onno Hoes, de voorzitter van de Coalitie Biodiversiteit 2010. Ik ben het helemaal eens met de stelling, maar ik vraag me af wat het resultaat van een dergelijk initiatief is.