Terugblikken en vooruit kijken

Vandaag ben ik alweer drie weken terug uit Italië, waar we 4 maanden lang een chalet runden voor Nederlandse, Belgische, Britse en Amerikaanse gasten. Een bijzondere ervaring. Ik wilde graag nog een winter werken in een wintersportgebied èn een lange periode aaneengesloten koken. Hierdoor was de keuze om een chalet te runnen snel gemaakt. Ik was dan ook superblij toen we waren aangenomen, maar naarmate de tijd vorderde werd ik minder enthousiast. Kon ik wel koken wat ik wilde? Waren de gasten die bij deze organisatie boekten wel mijn doelgroep? Ik wist het niet en ik twijfelde of het wel de juiste stap zou zijn.

We zouden de proef op de som nemen, want dat antwoord krijg je alleen maar door het uit te proberen. Was het wat ik verwachtte? Nee en ja. Er waren groepen die meer of minder verwachten van het niveau van de gerechten die ik maakte. Maar gelukkig waren er  voldoende groepen die wel heel enthousiast waren en dat maakte het dan ook steeds leuker om voor ze te koken. Het leuke is dan dat alles lukt, omdat je waardering krijgt en dat heb je wel nodig als je dagen maakt van gemiddeld 10 uur.

Na Italië mocht ik vorige week koken op een boot in Duitsland en dat heeft me doen beseffen wat ik wel en niet wil. Ik ga nooit meer koken voor grote groepen waarbij ik niet kan maken waar ik voor sta. Ik wil veel meer kunnen experimenteren en mensen verrassen met gerechten die ze niet kennen (en dan alleen nog maar voor mensen die daarin ook echt geïnteresseerd zijn).

Bezig zijn met eten blijft altijd een onderdeel van mijn leven en de komende tijd ga ik besteden aan het ontwikkelen van het concept voor mijn nieuwe onderneming. Natuurlijk ga ik daarover straks meer vertellen als het rond is.

Vanavond is een stiekeme première. Eén van de diensten die ik ga aanbieden is het concept ‘thuiskok’. En vanavond kook ik thuis bij Esther Jacobs, op haar studentenkamer op Nijenrode. Een leuke uitdaging, want de keukenuitrusting is minimaal (2 elektrische kookplaten) en de gerechten moeten passen binnen het South Beach dieet (dus  geen koolhydraten). Maar dat ik er van ga genieten is zeker!

To be continued!!!

Koken is een geweldig vak!

Pompoensoep maken

Mijn eerste actie op mijn to do lijst in Nederland: het wijzigen van mijn inschrijving bij de Kamer van Koophandel.

Ik stond daar ingeschreven als tekstschrijver, journalist en communicatieadviseur. Daar voelde ik me niet meer helemaal happy bij. Ik werk ook steeds minder in dat vakgebied. Vanaf nu ben ik dan ook:

Culinair schrijver en kok op locatie

En hoe meer ik me toeleg op die titel, hoe beter het voelt. In Nederland krijg ik ontzettend veel energie van de enorme hoeveelheid variatie aan groente in de winkels en op markten, koken in echte keukens, gesprekken over eten en het schrijven van mijn kookboek. Er zijn zoveel leuke mensen die met eten bezig zijn en nieuwe bedrijfjes beginnen of concepten ontwikkelen, daar ga ik de komende tijd veel over vertellen!

Mijn carrièreswitch staat zwart op wit, nu de opdrachten die erbij horen nog!

De foto is gemaakt op het moment dat mijn kookcarrière eigenlijk begon, ruim twee jaar geleden in de Berghut.

Een weekendje koken

Gevulde pannenkoek met aardbei en rabarber

Polenta met tomatensaus en groenten

Koken op de boot

Het is alweer een maand geleden dat ik wat schreef. De radiostilte heeft te maken met onze ‘verhuizing’ van Kreta naar Corfu, waar we nu wonen en werken op een zeilboot. Een hele nieuwe ervaring, ook wat koken betreft. In het kader van de omvang van de keuken wordt deze steeds kleiner en minder geoutilleerd, wat het koken an sich steeds meer basic maakt.

De eerste twee weken hier had ik nog redelijk de ruimte. Sinds een week is de ruimte èn mijn tools zodanig geminimaliseerd dat ik steeds inventiever wordt, maar ook steeds minder dingen kan maken. Zo houd ik hier heel veel brood over elke dag, maar zonder koekepan kan ik niet eens wentelteefjes maken. Dus eten we heel erg veel broodsalade. Ook de tonijnsalade doet het goed, het blijft een terugkerend succes de afgelopen weken. Maar het leukste van de afgelopen weken was toch wel mijn ervaring met het klaarmaken van de vis. Ik had van één van de restaurants waar we regelmatig komen twee rode poons gekregen. Een heerlijke vis, waar je gewoon echt niets aan toe hoeft te voegen.

Rode poon in de pan

Enige wat ik wel moest doen was de vis schoonmaken. Een bijzonder vies klusje. En ook nog iets wat ik nog nooit had gedaan. Dus het was even puzzelen, maar na een kwartiertje zweten waren de ingewanden verwijderd en bijna alle schubben waren eraf (bij het eten bleek dat ik niet heel zorgvuldig was geweest met het schoonmaken hiervan). Toen de visjes heel simpel in de pan gebakken. Echt een geweldige smaaksensatie.  Zeker ook in combinatie met de Griekse salade die we kregen van een van de taverna’s waar we mee samenwerken.