Weekendje Salzburg

Dit weekend was ik met mijn lief in Salzburg. We begonnen het weekend op donderdagavond in Zell am See, omdat hij nog moest werken tijdens de après ski in Crazy Daisy. En geheel in strijd met mijn gezonde leven begonnen we het weekend met spritzers voor mij en biertjes voor hem. Licht aangeschoten besloten we dat we toch maar geen pizza gingen eten, maar dat we gingen eten bij restaurant Living Max. Living Max staat voor plezier en harmonie, voor een positieve, affirmatieve, verrijkende, innovatieve aanpak … voor pure levensvreugde. Ik was al eerder getriggerd hier eens te eten, omdat ze werken met lokale en seizoensproducten. De kaart is dagelijks wisselend, maar verrassend genoeg stond er niets vegetarisch op de kaart. Wel verschillende gerechten met vis. Op het eerste gezicht niet echt mijn gerechten. Gelukkig bleek dat ze wel een vegetarisch gerecht hadden en dat er een saladebar was. Ik liet me verrassen. De salade was erg simpel, veel groene blaadjes en een iets te zure dressing. De soep die Arjan at was wel goed van smaak, maar niet heel bijzonder. Het hoofdgerecht bestond voor mij uit een hartige taart met brocolli en heel veel kaas. Arjan vond zijn hoofdgerecht met vis niet echt bijzonder. We waren dus niet zo heel erg enthousiast. Misschien goed om nog eens te proberen als we niet gedronken hebben…..

De volgende dag vertrekken we richting Salzburg. Vrijdag doen we niet zo veel, zaterdag gaan we weer wat meer culinairs doen. We beginnen de dag met koffie en taart bij Demel, een gezellig ingerichte bar waar ze geweldig lekkere en mooie taarten serveren. Arjan eet een taartje met kastanje wat er prachtig uitziet en ik neem een taart met noga en chocola. Een enorme bom, vooral veel chocola en ik miste de noga een beetje. Maar het was de moeite waard. Ook de thee die geserveerd werd, verse thee in een potje, was goed.

‘s Avonds gaan we op zoek naar een Italiaans restaurant uit de streek Puglia (wat in het Nederlands Apulië heet, maar wat ik zo raar vind klinken dat ik gewoon de Italiaanse naam aan houd), La Bruschetta. Als we daar aan komen zien we een oud pand, waar bijna niemand is. Het is niet aantrekkelijk, maar volgens het boekje een goed restaurant. We proberen het uit, vaak is het toch zo dat de keuken beter is dan de uitstraling en volgens het boekje wordt alles zelfgemaakt, ook de pasta. Het restaurant wordt gerund door moeder en dochter. We worden uitgenodigd ons eten uit te zoeken in de vitrine. Daar liggen heerlijke pasta’s, vis en vleesgerechten. Ik neem als voorgerecht buffelmozzarella, Arjan kiest voor bruschetta met garnalen en tomaat. Het smaakt allebei fantastisch. De mozzarella is (als altijd) een streling voor de tong. Als hoofdgerecht nemen we pasta, ik ga voor de truffelravioli, Arjan neemt lasagna met zalm en brocolli (weer die brocolli). Het smaakt goed en we krijgen een gesprek over de manier van eten in Italië, omdat Arjan zich afvraagt waarom er geen salade geserveerd wordt bij de pasta. Voor mij is dat de charme van het eten. Eenvoud op je bord, weinig ingrediënten en alles na elkaar. Het nadeel is dan dat je veel eet. Hoewel Arjan nog wel behoefte heeft aan een groot stuk vlees, houden we het bij alleen nog een toetje na, pannacotta. Die geserveerd wordt met slagroom en chemische sausjes. Jammer, de pannacotta is hard, veel te veel opgestijfd en smaakt niet zoals het hoort. De maaltijd sluiten we natuurlijk af met een glaasje limoncello.

Zondag borrelen we bij Wein & Co waar we genieten van verschillende Oostenrijkse wijnen en kaasjes (die waarschijnlijk niet allemaal uit Oostenrijk kwamen). Als we weggaan krijgen we een kortingsbon om in de winkel nog wijn te kopen. Dat doen we niet, want we hebben wel genoeg gedronken, wel vinden we een speciale valentijnsverpakking van Tea & Cookies van Today was Fun. Een box met thee en koekjes. Helaas ligt er in ons appartement geen thee-ei om de verse thee in klaar te maken, dus eten we alleen de biologische handgemaakte koekjes (die helaas per twee verpakt zitten in plastic), die erg goed smaken.

Kerst vieren?

Dit jaar heb ik (net als vorig jaar eigenlijk) niet echt een kerstgevoel. Hier in huis geen kerstboom, geen lichtjes, geen kerstsfeer. Een bewuste keuze, want ik had echt geen zin in gesleep met een kerstboom en vooral dan weer het opruimen ervan. Niet erg, ik heb toch niet zo veel met kerst. Behalve dat het wel een mooie gelegenheid biedt om weer eens lekker te koken. Niet heel veel, want dit jaar vier ik alleen maar kerstavond (beetje in de Oostenrijkse traditie), omdat ik besloten heb dat ik even verder helemaal niets wil…. En dan ontstaan er weer de leukste dingen in de keuken.

Vrijdag kook ik een 6-gangendiner voor mijn broertje en zijn vriendin. Erg gezellig en erg lekker. Ik kook voornamelijk uit kookboeken, dus geen spannende nieuwe recepten van eigen hand. Hoewel, ik moet toch wel even de risotto benoemen. In Italië had ik iets afgekeken van mijn goede vriend Gianluca, chefkok van La Capuccina. Hij maakte de risotto eigenlijk zonder iets (bakte de risotto wel in wijn en bouillon) en deed er op het laatst een spinaziemengsel door. Daardoor kreeg het een geweldige groene kleur en is het risotto zonder stukjes erin. Dat wilde ik wel eens proberen. Dus ik roerbakte de spinazie met een uitje en knoflook en daarna pureerde ik het in de blender. Hierdoor krijg je een prachtige donkergroene saus. Als de risotto bijna gaar is, doe je het mengsel erbij en krijg je dus het resultaat wat ik wilde hebben! Beetje magor er op vlak voor het serveren en je hebt echt een briljante presentatie en smaakcombinatie! Verder zal ik jullie niet vervelen met hoe goed de coquilles, bietensoep, cannelloni en de zabaglione en biscotti gelukt waren (voor ook een heerlijk diner, je kunt me natuurlijk gewoon inhuren voor een avondje).

Gisteren maakte ik zelf ravioli van de vulling van de cannelloni van de dag ervoor, aangevuld met tonijn uit blik (ja ik weet het tonijn is niet gewenst, maar ik had niets anders in huis en ik moest iets hebben om het vochtige restje van de vulling wat droger te maken).

Vandaag heb ik eigenlijk nergens zin in en wil iets wat makkelijk en snel is. En dat lukt! Een onverwacht goede combinatie, kippenbout met zoete aardappel en venkel!  Dat geeft weer energie voor meer experimenten. Wie weet wat er nog lukt komende week!

Bagna cauda eten en bezoek aan Pastecceria Bisco

Gisteren ben ik samen met Rachel (een kennis van school vorig jaar) rond gaan rijden op zoek naar een ambachtelijke pattisserie in Costigliole d’Asti. Het was een hele toer om er aan te komen en dan vooral te ontdekken dat de pasticceria dicht is……

We kijken even naar de openingstijden en zien dat ze tijdens de lunch gesloten zijn. We lopen verder naar het eerste (en enige?) restaurant, Caffè Roma, wat we zien en bekijken het menu. Dat ziet er niet slecht uit en we zien op de deur de Slow Food signs al staan. Dat betekent in ieder geval dat ze met de juiste producten werken!

Bagna cauda

We gaan zitten en bekijken het menu wat uitgebreider. We kiezen beide eerste voor een pasta en daarna het traditionele Piemontese wintergerecht, Bagna cauda. De pasta is fantastisch (ravioli van spinazie, gevuld met ricotta met kruiden en daarover heen de meest geweldige tomatensaus die ik ooit heb geproefd). Bagna cauda is iets waar je van moet houden, maar eigenlijk is het idee wel heel erg leuk. Bagna cauda is een soort fondue, maar dan gemaakt van olijfolie, knoflook en ansjovis. Het wordt warm gehouden op een theelichtje en je doopt er groenten in. Het is een leuke manier van eten, de smaak is heel apart, maar wel lekker. En het eet natuurlijk heel gezellig.

Als toetje neem ik een bunet, ook weer een typisch Piemontees recept. Het is niet echt een cake, ook niet echt pudding, het zit er een beetje tussen in. Het smaakt goed!!

Daarna vervolgen we onze toer naar Bisco, de patisserie. Ze zijn gelukkig open, ook al is het nog geen drie uur. We kijken wat rond en Rachel wijst me op de producten die speciaal zijn in deze patisserie. We praten wat met de verkoopster, maar helaas heeft de patissier zelf geen tijd voor ons. We nemen wat specialiteiten mee en gaan terug naar huis.