Restaurant: Lou Paleisoun in Brignoles, Frankrijk

En daar gingen we dan op een zonnige door de weekse dag buiten het toeristische seizoen om. We wilden even iets anders dan thuis lunchen en besloten naar Brignoles te gaan om daar wat te gaan eten. Nu is Brignoles zelf niet zo heel erg bijzonder. Of eigenlijk helemaal niet. Dus daar waren we snel doorheen. Een beetje rond lopend kwamen we niet echt hele spannende restaurants tegen. We hadden de moed al bijna opgegeven tot we in een straat wat verder uit het ‘centrum’ tegen restaurant Lou Paleisoun aanliepen. Er stonden slechts twee tafeltjes buiten en de eigenaar was de tafels nog aan het dekken, maar we konden er zeker een hapje eten. We moesten wel buiten zitten, want binnen was alles gereserveerd. Nou dat vonden we niet zo erg, want het zonnetje scheen lekker op het terras en dat het restaurant vol zat betekende dat het een goed lopende zaak is.

Tot onze verbazing (na Griekenland zijn we niet veel meer gewend) kregen we een prachtige kaart uitgereikt èn een wijnkaart en konden we uit een aantal menu’s kiezen of gewoon losse gerechten. Omdat we bedachten dat we toch niet heel veel uit eten zouden gaan hier, besloten we het er van te nemen. Een driegangen menu met een glaasje wijn….. Wat een verwennerij.

Het was een goede lunch (mooi geserveerd, smaken hadden van mij wat meer pit mogen hebben), veel te veel (zeker als je bedenkt dat we de afgelopen weken echt weinig hebben gegeten), zodat we de rest van de middag niets meer konden omdat we zo moe waren van al het eten.

Ik laat de foto’s voor zich spreken.

Voorgerechten:

Hoofdgerechten:

Nagerechten

Van Griekenland naar Frankrijk

La Douce France, we zijn weer terug. Na een periode van 7 maanden in Griekenland zijn we afgelopen weekend teruggekeerd in Frankrijk. In de Provence welteverstaan. We waren hier allebei nog nooit geweest en ik moet zeggen, het is hier prachtig. Enorm groen, verzorgde dorpjes èn natuurlijk een walhalla op eetgebied! Dat is heerlijk na al die maanden in Griekenland waar het toch altijd een beetje schipperen is wat eten betreft. Het is niet dat Grieks eten niet lekker is, maar de variatie is redelijk beperkt en biologische winkels zijn er helemaal niet te vinden. Dus je moet heel wat moeite doen wil je af en toe eens iets anders eten.

Hier in Frankrijk is dat geen probleem, we zitten een beetje afgelegen, dus voor winkels en dergelijke moeten we een stukje rijden, maar dat mag de pret niet drukken. Gisteren heerlijk boodschappen gedaan bij een fantastische grote biologische winkel, waar ze echt alles hebben. Nou als je dat lange tijd hebt moeten missen dan is het een verademing. En ondanks dat ik niet zo van supermarkten houd, zijn ze toch wel erg handig in gebieden waar je nog niet alle leuke kleine winkeltjes kent. En dan zeker de supermarkten in Frankrijk;-) Wat ze daar allemaal niet verkopen?? Je weet van gekkigheid niet waar je moet kijken, maar het is allemaal even interessant…. Gelukkig was ik eerst naar de biowinkel geweest en daarna pas naar de Carrefour, dus ik kon het in de supermarkt doen met de hoognodige boodschappen. 

Al dat bio-eten past ook goed in ons ritme, want we zijn een beetje op rantsoen. Even niet al te veel ongezonde dingen als suiker, koffie, alcohol, kaas, etc. Dus eten we veel groenten en fruit, drinken lekkere sapjes, eten heerlijke salades en soepen en ik ben ultiem blij met een goed werkende oven. Echt een genot! Alles wat er uit komt dat lukt en ik heb de afgelopen periode iets heel handigs geleerd wat me momenteel echt super goed van pas komt.

Ik ben een enorme fan van geroosterde aardappels uit de oven (nou ja ik houd eigenlijk van alles wat gebakken uit de oven komt..), tijdens een van onze bezoeken afgelopen weken ontdekte ik dat het helpt om water toe te voegen als je groenten in de oven roostert. Dus je legt alle groenten op een schaal of bakplaat en besprenkelt ze met kruiden en olijfolie en zorgt dan dat er een bodempje water in de schaal ligt. Hierdoor gaat het bakken sneller en worden de groenten of aardappelen nog knapperiger. Raar maar waar vond ik zelf, maar ik pas het nu overal toe en het werkt perfect!!

Tijd voor een welverdiende vakantie en vraag om input!

Wat een genot!

Vanaf vandaag ga ik genieten van een welverdiende vakantie. Na tien maanden bijna non stop werken in Oostenrijk, Frankrijk en Corfu ben ik er ook wel aan toe.

Komende week reizen we vanuit Griekenland naar Frankrijk, via Bologna en Turijn, om uiteindelijk neer te strijken in een geweldig mooie villa in het zuiden van Frankrijk.

Mijn voornemen is om hier naast uit te rusten ook lekker te koken en genieten van dat wat de Franse keuken te bieden heeft. Helaas ben ik nog niet zo’n kenner van de Franse keuken en nu ben ik op zoek naar leuke gerechten om te maken. Ik heb het kookboek van Julia Child op mijn e-reader staan, daar heb ik afgelopen winter ook best veel gebruik van gemaakt, dus wie weet dat ze me ook de komende tijd hulp kan bieden!

Maar eigenlijk vind ik het leuker om gerechten te maken die jullie me adviseren. Dus de vraag van vandaag, reageer op dit bericht door een recept of receptidee op te sturen, dan ga ik het komende periode maken. Daar ga ik natuurlijk uitgebreid over vertellen en wie weet komen er wel weer wat leuke filmpjes op mijn blog de komende tijd! Het kan een recept zijn, maar ook een ingrediënt waar je benieuwd naar bent of waar ik zeker naar op zoek moet gaan. Houd er wel rekening mee dat het november is, dus de aanwezige groenten zullen anders zijn dan gedurende de zomer;-)

Voor nu neem ik even een paar dagen afscheid, want we gaan via verschillende adressen naar Frankrijk, veel tijd om te bloggen zal er dan wel niet meer zijn!

Een vergelijking: skiën in Oostenrijk, Italië of Frankrijk

 

Ons huis in Frankrijk, Le Bettaix (st. Martin de Belleville)

Voor de skifanaten onder de volgers van dit blog, vandaag een ‘culinaire’ reisvergelijking tussen drie totaal verschillende skilanden. 

De afgelopen jaren heb ik de winterseizoenen doorgebracht in verschillende skilanden. En onlangs ontdekte ik dat zeker op culinair en service gebied de verschillen best wel groot zijn, daarom nu even een korte introductie voor wie de landen nog niet kent. En wellicht een herkenning voor de mensen die wel regelmatig op wintersport gaan! Drie jaar geleden begon ik mijn winteravonturen in Rauris (Oostenrijk), daarna werkte ik een seizoen in Santa Cristina (Italië), tussendoor ging ik nog even naar Finkenberg (Oostenrijk). Dit jaar begon  ik het seizoen in Kitzbühel (Oostenrijk) en nu zit ik vlakbij Les Menuires (Frankrijk).

Ik wist wel dat er verschillen waren tussen deze landen, maar ik had niet verwacht dat de verschillen zo groot zouden zijn. Mijn eerste ervaringen op culinair gebied in Oostenrijk waren positief, leuke hutten op de pistes en hele aardige mensen. Het eten was op de piste zo zo, maar tijdens het skiën ontdekte ik toch dat je behoefte hebt aan stevige warme kost en dat serveren ze daar! In het kleine dorpje Rauris was daarnaast zelfs een geweldig restaurant waar ze op Slow Food wijze kookten, iets duurder dan gewoon uit eten in Oostenrijk, maar absoluut een aanrader.

In Italië (Zuid-Tirol) was het minstens even gezellig, de hutten langs de piste nog leuker, kneuteriger en het eten vele malen beter. Daarnaast kun je in Zuid-Tirol en Oostenrijk er op vertrouwen dat de toiletten schoon en netjes zijn en het eten betaalbaar. En nog belangrijker, de bediening is vriendelijk en gastvrij.

De Franse restaurants en hutten op de piste zijn eigenlijk in één woord verschrikkelijk. De bediening is vreselijk arrogant en de prijzen zijn niet normaal hoog. Laatst betaalden we voor een koffie en een thee € 8,90 (en dan was het nog zelfbediening ook en kreeg je niet eens een schoteltje erbij). Terwijl we daar in Oostenrijk en Italië (zelfs in het redelijk dure Kitzbühel) nog geen € 5,00 voor betaalden. 

Een paar dagen eerder waren we even gaan lunchen aan de piste. Het restaurant zag er leuk uit, de kaart was niet verkeerd, de prijzen waren redelijk. Maar toen we onze lunch voor ons hadden staan sprongen de tranen in onze ogen. Ik had andere salade gekregen dan ik besteld had en Arjan had een lauwe kip met ranzige friet. En dan baal je toch. En dan de service, de Franse bediening is arrogant, heeft geen oog voor haar gasten en de toiletten zijn vies. Dus nee, de Fransen hebben mijn culinaire hart nog niet veroverd. Niet dat het uitmaakt, want koken kan ik zelf ook vrij goed en zelf onze lunch meenemen is een stuk voordeliger. Dus kunnen we sparen om straks weer eens echt lekker uit eten te gaan in een andere omgeving!

 

Geweldig lekkere chocolademousse met koffie en whisky (uit delicious. december 2012)

Gelukkig kan ik in de Franse supermarkten wel alles krijgen wat ik nodig heb, zodat ik mijn gasten kan verblijden met lekker eten. En tot nu toe is dat elke week gelukt. Vorig jaar kon ik nog wel eens balen dat mensen mijn eten niet waardeerden, maar dat is dit jaar absoluut niet het geval. Met alles wat ik heb gedaan afgelopen jaar heb ik kennelijk redelijk wat bijgeleerd. En kan ik  beter aanvoelen wat ik op tafel kan zetten en hoe ik het moet klaarmaken en serveren! 

Oh en als we het dan toch over ski-gebieden hebben, dan natuurlijk wel even iets over de pistes. In Oostenrijk valt dit jaar weinig sneeuw, dus de pistes zijn zwaar en lastig en laag op de berg al bijna sneeuwloos. Dat is niet goed voor deze tijd van het jaar. Hier in Frankrijk is de sneeuw voldoende en de pistes zijn dan ook echt geweldig. In Italië weet ik het niet zo goed voor dit jaar hoe het met de sneeuwcondities is, vorig jaar is het lang goed geweest, maar zo goed als hier in Frankrijk heb ik het nog niet meegemaakt. Het is natuurlijk ook een enorm hoogteverschil, dus dat speelt wel mee in de sneeuwbeleving.

Mijn persoonlijke mening? Ga naar Frankrijk voor de sneeuw en naar Oostenrijk voor de gezelligheid. Wil je het allebei? Ga dan naar Italië, daar heb je wat mij betreft best of both worlds! (maar ik ben natuurlijk licht bevooroordeeld met mijn liefde voor Italië;-)

Boek: Waarom Franse vrouwen niet dik worden

Mireille Guiliano is Française en woont al jaren in de Verenigde Staten. Ze heeft aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het is om in een land als de VS je gewicht te behouden door alle verleidingen die het biedt. In haar puberteit verbleef ze een jaar in de VS en raakte haar mooie slanke franse lijn kwijt. In Waarom Franse vrouwen niet dik worden legt ze uit hoe het komt dat Françaises van nature geen aanleg hebben om dik te worden.

Het boek is al wat ouder, dateert uit 2006, maar onlangs is ook een kookboek van haar hand uitgekomen met dezelfde titel. Guiliano schrijft op een vermakelijke manier waarom Françaises wel alles kunnen eten en toch niet aankomen. Een leuk boek om te lezen en te ontdekken hoe ook jij lekker in je vel kunt zitten en toch lekker kunt eten!

Bestel Waarom Franse vrouwen niet dik worden en het kookboek.