Recensie: Velani

Afgelopen vrijdag zijn we voor de bij tweede keer  bij Velani gaan eten. Dit keer met mijn ouders. En ook dit keer voor we er aan kwamen een groot stuk offroad gereden. Vanwege de verjaardag van mijn moeder wilden we de dag een speciaal tintje geven. Dat is absoluut gelukt. Pap en mam vonden de route al geweldig en de ontvangst bij Velani was super.

Manos en Sabine waren net die middag terug gekomen van een korte vakantie in het zuiden van Kreta. Ze wilden er nog even van genieten voor het seizoen tot half november van start gaat. Toch had Manos wel wat boodschappen gedaan, zodat we wel wat konden eten, ondanks dat hij niet wist dat we langs kwamen.

Als we aankomen zit hij rustig in het zonnetje te genieten van het einde van de dag en hij heeft alle tijd om rustig met ons bij te praten, terwijl wij een borrel drinken. Na een tijdje krijgen we toch wel wat honger en hij vraagt wat we willen eten. Omdat hij ons al verteld had dat hij maar weinig in huis had en niets had voorbereid, vroegen wij hem ons gewoon te verrassen. En net als de vorige keer is alles eenvoudig maar super lekker. Gefrituurde courgette, aubergine en aardappels, saganaki van gerookte kaas, tzatziki, broodjes, vleesjes van de grill en als toetje een groot bord vers fruit (pruimen en watermeloen). We horen het verhaal van het ontstaan van het restaurant, hotel en manege. Ik krijg steeds meer respect voor Manos en Sabine, die boven op een berg een prachtige plek hebben gecreeerd, waar 5 jaar geleden alleen nog maar een heel dicht bos was, wat ze ongeveer met de handen hebben moeten wegwerken.

Alles lijkt te kloppen, en de sfeer aan tafel is dan ook relaxt. We genieten van het uitzicht, de sterrenhemel, het lekkere eten en het leven. Het kan niet beter, zo boven op de berg. Rond half 12 rijden we door de nacht weer terug, een klein stukje offroad nog, omdat dat de enige weg is die je naar Velani brengt. Maar het is elke keer weer de moeite waard!!

Toeristische menu’s

We wonen hier natuurlijk in één van de meest toeristische gebieden van het eiland en dat betekent dat de menu’s in de meeste restaurants helemaal niet zo typisch Kretens zijn als je zou denken. Op veel plekken bestel je gewoon vlees met friet en een boel andere poespas op je bord. En staan er vooral ook heel veel Nederlandse snacks op het menu. 

In veel restaurants krijg je ‘gewoon’ kroketten en frikandellen, Nederlandse slappe kaas en slap brood. En de grap is, de mensen genieten er ook met volle teugen van. De eerste tijd dat ik hier was heb ik me verbaasd over wat er allemaal op de kaart stond. Het is zo’n hoeveelheid aan eten dat ik gewoon niet weet wat ik moet kiezen. Dus maar gewoon de keuze overlaten aan de kok of Meze eten, zodat je een hoeveelheid aan verschillende hapjes krijgt. Persoonlijk vind ik het onbegrijpelijk, want ik denk altijd maar dat je op vakantie gaat om nieuwe plekken te ontdekken en nieuwe smaken op te doen. Dat geldt zeker niet voor de gemiddelde Kretenze toerist die toch het liefst Nederlandse kost eet. 

Ik ben dan ook ontzettend blij dat er voldoende plekken zijn waar je nog wel puur Grieks kunt eten, met veel verse ingrediënten.

Gezond eten op Kreta

Al eerder schreef ik over het gezonde eten hier op het eiland. Nu ik wat vaker Kretens kook en me wat meer verdiep in de Griekse keuken, begin ik het steeds beter te begrijpen. De Kretense keuken hanteert namelijk de eigenschappen die ik zelf altijd al gebruikte. Veel verse producten, weinig toevoegingen. In één van de kookboeken die ik laatst heb gekocht staan de uitgangspunten van het Kretense dieet en die wil ik graag met jullie delen. Als je hier vanuit gaat in je dagelijkse maaltijden, leef je lang en gezond. En echt waar, de gerechten zijn allemaal zo simpel, ik sta er elke keer weer versteld van. Ok, er zitten ook wel lastige tussen en er mislukt ook echt wel eens wat, maar dat weegt niet op tegen de dingen die zonder problemen op tafel komen.

Hierbij de uitgangspunten van een gezond voedingspatroon, zoals de oude Kretenzers het hanteerden (Bron: Kretens koken, Maria en Nikos Psilakis, uitgeverij Karmanor). Kretenzers eten:

– veel olijfolie. Ze gebruiken verder vrijwel geen andere dierlijke of zaadolie. Alleen maar olijfolie en dit vrijwel in elk gerecht wat ze eten. Ook bij het ontbijt. De Kretenze olijfolie schijnt ook de beste ter wereld te zijn.

– weinig vlees. Van oudsher eet men vlees eigenlijk alleen maar bij feestelijke gelegenheden.

– veel brood: Kretenzers eten drie keer zoveel brood als Amerikanen, maar wel alleen maar volkorenbroden. Wit brood wordt eigenlijk alleen maar bij feestelijke gelegenheden gegeten.

– één maal per week vis.

– veel fruit. Kretenzers eten 6 keer zoveel fruit als de Nederlander. Het fruit wordt hier vrijwel allemaal nog op ambachtelijke wijze gemaakt, dus het smaakt nog steeds naar echt fruit.

– grote hoeveelheden peulvruchten en groenten. Veel Kretenze gerechten worden bereid met linzen, erwten of andere peulvruchten. Die je ook overal makkelijk kunt krijgen. Ook wordt veel met pure groenten gewerkt.

– wijn tijdens het eten. Het is heel normaal om hier altijd wijn bij het eten te drinken. Men vindt het gezellig en drinkt eigenlijk nooit alleen.

Men geniet hier nog van de authentieke smaken en dat is iets wat ik zelf ook altijd voor ogen heb met mijn gerechten.

Ik probeer altijd weer verschillende groenten uit en combineer van alles. Dagelijks krijg ik het verwijt dat mijn maaltijden zo lekker zijn. Zelfs al eten we al meer dan drie dagen vegetarisch. Ik probeer momenteel veel verschillende Kretenze gerechten uit. En tussendoor maak ik mijn eigen creaties. Meestal afhankelijk van wie er mee eet en wat er in huis is. De basis begint meestal bij olijfolie, uien, knoflook. Daarna groenten en dat waar ik zin in heb, vis, vlees, groenten, pasta, rijst. Tot nog toe hebben we vrijwel elke dag iets anders gegeten. De enige maaltijd die regelmatig op tafel komt is een combinatie van groente, gebakken/gegrilde aardappeltjes en kippepoten, omdat we daar allebei helemaal weg van zijn. Maar ook daarin probeer ik dan elke keer weer te variëren en dat lukt nog steeds!

Restaurantrecensies

Al sinds ik hier ben loop ik rond met het idee om restaurantrecensies te gaan schrijven. Ik vind het leuk om uit eten te gaan en me vooral te laten verrassen. Nu is de Griekse keuken in veel restaurants hetzelfde, dus het is de bedoeling om hier je weg in te vinden en de juiste plekken te vinden. Gelukkig kent Arjan de omgeving hier goed en dat scheelt in de plekken waar je komt.

Ik ben ondertussen in een aantal restaurants al geweest waar ik bijzonder lekker heb gegeten. Alleen mijn echte restaurantrecensies kan ik nog niet schrijven…. (soms weet ik de naam niet meer of niet meer wat ik heb gegeten, etc.) maar het gaat ervan komen!! Ik kijk er naar uit om steeds meer hierover te gaan schrijven en dus legitiem eten mag gaan testen in de verschillende restaurants.  Vanavond gaan we eten bij restaurant Galini, het zit bij ons aan de overkant, dus als ik wil, kan ik tonnetje rond gegeten naar huis rollen;-)

Kretenze kookboeken!

Afgelopen week rijden we door het prachtige Kretenze landschap en komen op een lichtelijk toeristische plek uit. Ik houd niet zo van toeristische plekken, maar dit keer ben ik er blij mee. In de souvenirshop vind ik een groot rek met alleen maar kookboeken. En nu blijkt dat de Kretenze keuken één van de gezondste keukens ter wereld is. Voornamelijk door het gebruik van veel groenten en het gebruik van kruiden en olijfolie. Dit komt me goed uit. En ik ga dus ook los op de aanschaf van een aantal boeken. Het liefst zou ik ze allemaal meenemen, maar ik besluit me in te houden. Ik neem er uiteindelijk 4 mee. Een boek over olijfolie, één over kruiden, fruit en groenten, en twee kookboeken met recepten. Allemaal met nuttige achtergrondinformatie en echt gericht op de Kretenze keuken.

Hier ga ik de komende weken veel gerechten uit klaar maken. De grootste uitdaging daarbij vormt het verzamelen van de ingrediënten. We zitten hier in het meest toeristische deel van het eiland en de authentieke producten zijn hier dan waarschijnlijk wat lastiger te vinden. Maar binnenkort zal ik maar eens wat hulpbronnen gaan inschakelen en dan zien we hoe moeilijk of makkelijk het is!