Over de top….

Woensdag, 27 maart 2013….

De mooiste dag van de week en wij zijn vrij! Mooi moment om een lekker lang stuk te gaan skiën. En ondanks mijn harde val van de vorige dag en met als gevolg een vreselijk pijnlijke nek, besluiten we dan ook om helemaal naar het uiterste puntje van de kaart te skiën. Courchevel…..

Een plek die je het beste kunt omschrijven als over de top. Het is een plek die gemaakt is voor hele rijke mensen en hoewel wij vreselijk rijk zijn naar ons gevoel, hebben we nog steeds niet het uitgavenpatroon van de echte rijken.

Nadat we het uiterste puntje van de kaart bereikt hebben, skiën we terug, we voelen het in onze benen en willen even lekker rustig op een terras in de zon zitten en wat drinken. Het eerste terras wat we tegenkomen hebben we al eens uitgeprobeerd, maar we vonden het toch wat overdreven om 7 euro voor een glühwein te betalen. Dus skiën we nog een stukje door en kiezen de volgende hut, Chalet de Pierres/Moncler. Er ligt niets op tafel waar we prijzen aan af kunnen lezen, dus we bestellen maar meteen. Zo’n dorst hebben we.

We zitten heerlijk op het terras, genieten van de zon en de rust aan onze benen. De koffie is ok, het water smaakt prima en we komen even bij. Voor we verder gaan, ga ik nog even naar het toilet en bekijk de mooie inrichting van het pand en de toiletten. Daar hebben ze lekkere Rituals handzeep en lotion en ik smeer lekker mijn handen in!

Terug op het terras, zeg ik: ‘Goh, mooie tent zeg.’

De reactie van Arjan spreekt boekdelen: ‘Van mij kunnen ze de pot op.’

Ik ben verbaasd, snap nog niet dat hij dus al betaald heeft. Hij vraagt me wat ik denk dat dit flesje water van 0,75 cl en een kop koffie gekost hebben. Ik ga er vanuit dat het heel duur was, dus zeg ’15 euro?’

Het overduidelijke antwoord: ‘Nee, 20.’ doet voor mij ook de deur dicht. Terwijl Arjan nog even naar het toilet gaat (waar hij minder van geniet dan ik), geniet ik nog even van dit dure beetje zon.

We eindigen ons avontuur in Courchevel in één van de gondels die het gebied ‘rijk’ is. Het is oud en aftands en gaat langzaam omhoog. We vragen ons af waarom de prijzen hier zo over de kop moeten. Is de koffie in Courchevel echt zoveel meer waard dan in Les Menuires? Waar je voor deze zelfde bestelling zo’n 7 euro zou betalen. Waar je vaak voor je water überhaupt niet hoeft te betalen?

De prijzen hier in de Franse bergen zijn van de zotte, maar in Courchevel gaan ze echt te ver…..

Een heerlijk kopje Orzo Macchiato

Orzo Macchiato bij Exil in Bolzano

Orzo uitproberen!

Het blijft leuk om nieuwe dingen uit te proberen. Hoewel ik er hier niet heel erg veel tijd voor heb, ga ik af en toe echt op zoek naar iets wat ik nog nooit gegeten of gedronken heb. De afgelopen week stond in het teken van orzo, ofwel gerst.

Orzo komt uit Italië, dus als je in Italië bent, probeer je het uit. En omdat ik besloot een tijdje geen koffie meer te drinken, maar ook wel eens iets anders wil drinken dan thee, ging ik eerst aan de caffè Orzo. Zonder melk vond ik het niet echt bijzonder, dus probeerde ik een paar dagen later de Orzo Macchiato uit, espresso van orzo met melkschuim en dat was een groot feest! Ik kan niet echt omschrijven waar het naar smaakt, maar ik vind het beter dan koffie!

Een weekje later zag ik, tijdens een van onze lunchpauzes tijdens het skiën, een soep van orzo op het menu staan. Dat wilde ik dus ook wel eens uitproberen. Het leek op rijst in bouillon met wat spekjes en kleingesneden groenten. De smaak leek veel op de soepen die je hier eet met knödel (bouillon met een grote deegbal erin). Leuk om een keer uit te proberen, maar niet voor herhaling vatbaar.

Even googlen leert me dat het gezien wordt als een soort pasta, die eruit ziet als rijst. Maar de plaatjes die ik vind lijken niet op de orzo die ik in mijn soep had. Even verder zoeken op zuppa d’orzo kom ik op het plaatje wat ik op mijn bord had.

Ik moet het even hiermee doen, want mijn privéfotograaf ligt ziek in bed…..

Bicerin a Torino

Zondagmiddag in Turijn. Het is koud en het regent. En toch is de stad gehuld in dat wat deze stad zo bijzonder maakt. De zoektocht naar goed eten. Het is 13.00 uur en ik loop met Marta door Via Roma naar Via Garibaldi. Halverwege komen we een markt tegen. En ondanks de regen lopen we er naar toe. Want we willen weer even voelen hoe het is om hier te wonen. Eerst proeven we iets wat lijkt op advocaat, daarna proeven we de chocoladevariant. Verder op de markt een stand met een gigantische diversiteit aan magor, onder andere met truffel, champagne en peperoncino.

Magor con champagne

Een weldaad voor de tong en we mogen hier echt alles proeven, ook al kopen we niets. Omdat we bijna bevriezen van de kou en de regen, lopen we door Via Garibaldi naar Piazza della Consolata. Onderweg zien we in de buurt van Via Milano nog een markt, met nog meer eten….. Wat een genot, maar we besluiten eerst even op te warmen en de originele Torinese Bicerin te drinken.

Het is druk in Caffè Cioccolateria Al Bicerin (Locale Storico dal 1763). Hier serveren ze het oude recept wat al sinds 1763 geschonken wordt. We vinden nog een plaatsje voor 2 personen, vlak bij de bar. Daar kunnen we zien hoe ze deze lekkernij klaarmaken, koffie, chocola en room.

Bicerin

Ondanks dat ik vorig jaar had besloten nooit meer chocolademelk of koffie te drinken, wil ik dit niet aan me voorbij laten gaan. Het is wat mij betreft echt een winters drankje en vorig jaar in de zomer heb ik het dus niet gedronken. Nu pas het goed en we warmen echt op. Vooral vanwege de warmte van de drank en de hitte binnen door de hoeveelheid mensen die er is.

We gaan snel weer naar buiten als onze glazen leeg zijn. Op naar nog meer eten en drinken om mee naar huis te nemen. We halen worstjes, kaasjes, wijn en gaan op weg naar huis. Daar genieten van een heerlijk aperitivo met onze net gekochte waren.

La vita è bella!!